TSUE w tempie Ziła, czy zdąży przed uchwaleniem Pakietu Mobilności?

 Z nieoficjalnych źródeł dowiedzieliśmy się, że niemal pewne jest uchwalenie tzw. Pakietu Mobilności jeszcze w trakcie kończącej się 31 grudnia 2019 r. prezydencji fińskiej.

Tymczasem w serca polskiej branży transportowej sporo nadziei wlała opinia Rzecznika Generalnego (C-16/18) z 29 lipca 2019 r., zgodnie z którą art. 1 ust. 3 lit. a dyrektywy dot. delegowania (dyrektywa 96/71) nie znajdzie zastosowania do takich usług jak zapewnienie żywności i napojów pasażerom, usługi serwisu w wagonach lub usługi sprzątania przez pracowników w pociągach międzynarodowych, które przejeżdżają przez różne kraje UE. 

Tym samym prawo pracy oraz zabezpieczenia społecznego do takich pracowników stosowane byłoby zgodnie z miejscem ich zamieszkania/względnie siedziby pracodawcy. 

Ponadto Rzecznik Generalny w swej opinii odniósł się generalnie do pracowników wykonujących swoje obowiązki w międzynarodowych środkach transportu i podkreślił, że nie do końca wpisują się oni w logikę dyrektywy o delegowaniu (por. pkt 54 opinii Rzecznika Generalnego).   

W tej chwili nie jest znany termin wydania orzeczenia w tej sprawie przez TSUE. Trybunał nie jest związany z opinią Rzecznika Generalnego, jednak najczęściej zgadza się z nią.

Obecnie na rozpatrzenie przez TSUE czeka również skarga Rzeczypospolitej Polskiej i Węgier na dyrektywę dot. delegowania w znowelizowanej wersji z 2018 r. (sygnatura C-626/18) oraz pytanie prejudycjalne sądu holenderskiego (sygnatura C-815/18), który wprost zapytał TSUE, czy dyrektywę dot. delegowania stosuje się do kierowców w międzynarodowym transporcie, którzy świadczą pracę w więcej niż jednym kraju. Holenderski sąd zadał również pytania dot. stosowania przepisów dot. delegowania do kabotażu wykonywanego przez pracowników transportowych oraz jego częstotliwości od której zależałoby zastosowanie dyrektywy dot. delegowania.

Wspomniane trzy sprawy mają kluczowe znaczenie dla zgodności z prawem europejskim projektowanych przepisów tzw. Pakietu Mobilności oraz znowelizowanej w 2018 dyrektywy dot. delegowania, która nie weszła jeszcze w życie. Stosowne wyroki TSUE przed uchwaleniem ich przez organy UE miałoby zdecydowanie pozytywny wpływ na przekonanie eurodeputowanych, KE oraz ministrów transportu krajów członkowskich do wycofania się z naruszających prawo europejskie przepisów.

Niestety TSUE do dzisiaj nie wyznaczył terminu rozpatrzenia powyższych spraw. Poza sprawą C-16/18, również Rzecznik Generalny nie wydał swojej opinii. Nawet nieoficjalnie trudno się dowiedzieć, kiedy te sprawy zostaną rozstrzygnięte. 

Sędziowie TSUE odgrywają nie po raz pierwszy rolę ostatnich Europejczyków, wolnych od nacjonalizmu krajów członkowskich ekspertów, którzy związani są duchem Traktatów dla dobra przyszłości Unii Europejskiej.