Szczegółowe informacje nt. organów uprawnionych do egzekwowania kar pieniężnych w poszczególnych państwach członkowskich Unii Europejskiej można znaleźć pod adresem:

https://www.ejn-crimjust.europa.eu/ejn/EJN_Search/EN

wpisując w wyszukiwarce hasło: 2005/214

Decyzja Ramowa Rady 2005/214/WSiSW z dnia 24 lutego 2005 r. w sprawie stosowania zasady wzajemnego uznawania kar o charakterze pieniężnym (dalej jako „decyzja ramowa 2005/214”), znajdzie zastosowanie do kar o charakterze pieniężnym, wymierzonych przez organy sądowe lub administracyjne, w celu ułatwienia egzekwowania takich kar w Państwie Członkowskim innym niż Państwo Członkowskie, w którym wymierzono kary. Zgodnie z punktem 4 preambuły, decyzja ramowa 2005/214 znajdzie zastosowanie do kar o charakterze pieniężnym wymierzanych w związku z naruszeniem przepisów ruchu drogowego. 

Art. 5 ust. 1 decyzji ramowej 2005/214 wprost określa, że naruszenie przepisów ruchu drogowego, w tym łamanie przepisów dotyczących czasu prowadzenia pojazdu i okresów odpoczynku oraz przepisów dotyczących towarów niebezpiecznych mieści się w jej zakresie zastosowania. 

Właściwy organ w państwie wykonującym, uznaje orzeczenie z pominięciem dalszych formalności i niezwłocznie podejmuje wszelkie niezbędne środki w celu jego wykonania, o ile właściwy organ nie zdecyduje o powołaniu się na podstawy odmowy uznania lub wykonania.

Państwem wydającym jest każdorazowo państwo, w którym doszło do nałożenia kary. Z kolei państwem wykonującym jest państwo, w którym posiada siedzibę podmiot ukarany. 

Podstawą odmowy wykonania lub uznania decyzji mogą być następujące powody:

a) przeciwko osobie ukaranej zostało w państwie wykonującym (tj. w Polsce – w przypadku firmy zarejestrowanej w naszym kraju) wydane orzeczenie dotyczące tych samych czynów lub też orzeczenie takie zostało wydane w państwie innymi niż państwo wydające lub wykonujące i zostało ono wykonane;

b) wykonanie orzeczenia uległo przedawnieniu zgodnie z prawem państwa wykonującego, w przypadku gdy orzeczenie dotyczy czynu, który podlega jurysdykcji państwa wykonującego zgodnie z jego prawem;

c) orzeczenie dotyczy czynów, które:

(i)w świetle prawa państwa wykonującego uważa się za popełnione w całości bądź w części na terytorium państwa wykonującego lub w miejscu traktowanym jak jego terytorium; lub

(ii) zostały popełnione poza terytorium państwa wydającego, a prawo państwa wykonującego nie dopuszcza ścigania takiego rodzaju przestępstw lub wykroczeń, jeśli zostały one popełnione poza jego terytorium;

d) orzeczenie dotyczy czynów, które zgodnie z prawem państwa wykonującego istnieje immunitet uniemożliwiający wykonanie orzeczenia;

e) orzeczenie zostało wydane przeciwko osobie fizycznej, która zgodnie z prawem państwa wykonującego ze względu na swój wiek nie może zostać pociągnięta do odpowiedzialności karnej za czyny, w odniesieniu do których wydano orzeczenie;

f) osoba, której dotyczy wykonanie decyzji:

--- w przypadku procedury pisemnej, nie została poinformowana, zgodnie z prawem państwa wydającego, osobiście lub za pośrednictwem      przedstawiciela ustanowionego zgodnie z przepisami krajowymi o swoim prawie do kwestionowania słuszności zarzutów oraz o ograniczeniach czasowych takiego środka prawnego; lub

--- nie stawiła się osobiście, chyba że w zaświadczeniu stwierdzono, iż: osoba ta została zgodnie z prawem państwa wydającego powiadomiona osobiście lub za pośrednictwem przedstawiciela ustanowionego zgodnie z krajowymi przepisami proceduralnymi, lub że osoba ta stwierdziła, że nie kwestionuje słuszności zarzutów;

g) kara o charakterze pieniężnym jest niższa niż 70 EUR lub równowartość tej kwoty.